Մետրոպոլիտեն

Հայացքներ բարձրացողներից

Ներքև իջնողներին և հակառակը,

Մարդ կա ընկնում է աստիճաններից,

Մարդ կա մնում է մետրոյի տակը:

Մետրոն գնացք չէ, հեռու չի տանում,

Բայց հեռավորությունը հարաբերական է,

Մետրոն ինքնաթիռ չէ, վերև չի հանում

Բայց մտքերով թռչելը այստեղ հավանական է:

Ժպիտներ դժվար այստեղ գտնես

Հիմնականում տիրում է տխուրը,

Մարդիկ դժգոհ են, որ չունեն մերսեդես,

Մերսեդես ունեցողների ժպիտը դժվար տեսնես

Չի թողնի ապակիների վրայի սև մուրը:

Իսկ ես սիրում եմ մետրոն, իրոք,

Նույնիսկ այդ տխուր, զզված հայացքները,

Այստեղ է միայն որ ամեն ոք

Կարող է գտնել իր էջերի լուսանցքները:

Քաղաքի ամենօրյա վազքը ու մասնակիցները,

Աղջիկները, տղաները ու անհայտ սեռերը

Մեծերը, փոքրերը ու իմ հասակակիցները

Չեն երևում հովիտներն ու լեռները,

Եվ հաճույք են ստանում մթության սիրահարները:

Ամեն քաղաքը ունի իր հոգին,

Որը ամբողջացված է մի տեղ,

Որը քեզ կընդունի ամառվա շոգին,

Տաքությանդ կլինի դեղ: