Մարդիկ վախենում են ինք-իրենցից, իրենց սեփական իրականույթունից, իսկ ամենից շատ իրենց զգացմունքներից: Մարդիկ խոսում են, թե սերը ինչ հանճարեղ բան է, բայց դա առնվազն հիմարություն է: Սերը ցավ է պատճառում: Զգացմունքները խանգարում են: Մարդիկ սովորել են, որ ցավը չարիք է և վտանգավոր: Ինչպե՞ս կարող են նրանք գործ ունենալ սիրո հետ, եթե նրանք վախենում են դա զգալուց:
Ցավը կոչված է մեզ արթուն պահելու համար: Մարդիկ փորձում են թաքցնել իրենց ցավը: Բայց դա սխալ է: Ցավը դա մի բան է, որը պետք է պահել: Դու քո ուժը զգում ես ցավի փոձություններում: Այդ ամենը նրանում է, թե ինչպես ես դու դա պահում: Դա է խնդիրը:
Ցավը զգացմունք է:
Քո զգացմունքները քո մասնիկն են: Քո սեփական իրականությունը: Եթե դու ամաչում ես քո զգացմունքներից, և թաքցնում ես դրանք, ապա դու թողնում ես, որ հասարակությունը փշրի քո իրականությունը: Դու պետք է քո ճշտի համար կանգնես, որպեսզի զգաս քո ցավը:
Ջիմ Մորրիսոն
6 комментариев:
աաաաա, էս իմ թույլ տեղն էէէէր, մեռնում եմ ես իրա համար, սիրում եմ, գժվում եմ.......~~~~~
Ահա, ես էլ եմ սիրում ու շատ հարգում... տաղանդ էր ու պոետ... ուժեղ մարդ էր...
հա, տաղանդը մեղմա ասած, ու ինչքան ափսոս ա, որ իրան քամեցին մարդիկ, ուղղակի քամեցին...
Հետաքրքիր մոտեցում էր :Ճ
Հ.Գ.Գոռ, իսկ քեզ ասել են, որ դու շատ նման ես իրա երիտասարդ տարիներին, արտաքնապես?:ՃՃ
հմ... Անահիտ ջան намекать անողներ եղել են))) ես մազերս հենց ուզում եմ իր երիտասարդ ժամանակվա նման անել)))
հա, մի օր ասեցիր, ճիշտ ա..ուղղակի քո ասելուց հետո որ նայեցի, զգացի որ իրոք նման ես :Ճ
Отправить комментарий